Op het moment dat ik dit stukje schrijf is de zomervakantie al lang weer achter de rug. De drukte van het werkende leven, scholen en cursussen is weer in volle gang. Behalve dan voor de mensen die arbeidsongeschikt zijn en ‘lekker’ thuis kunnen blijven, want voor hen is het altijd vakantie…toch?
Tja, ik snap wel dat dat van een afstandje zo kan lijken, maar ik kan je vertellen; niets is minder waar!
Het werkende leven kan veel van iemand vragen, maar word je ziek en raak je arbeidsongeschikt dan vraagt dat minstens zoveel en misschien nog wel meer. Veel meer dan de meeste mensen beseffen.
Mijn zus had destijds een mooie beeldspraak:
‘Wanneer een druppel in kalm water valt, laat dat rimpels achter. Die rimpels worden groter en raken daarbij alles in hun omgeving. Zo is het eigenlijk ook als iemand ziek wordt.’
Ja, zo is het precies. Ziekte raakt écht meer dan je denkt. Onze gezondheid word namelijk door veel verschillende factoren beïnvloed als je bedenkt dat wij in wezen vijf of eigenlijk acht dimensionaal zijn.
Even uitleggen? Kijk maar eens naar het volgende filmpje…
Als je dit als uitgangspunt neemt en heel even in mijn schoenen gaat staan dan betekent ziek of arbeidsongeschikt zijn en herstellen/re-integreren ongeveer dit:
- Het is op de overlevingsstand staan en acuut moeten stoppen en stil staan;
- Het is doodmoe worden van iets dat vroeger vanzelfsprekend ging en flink inleveren in flexibiliteit en actieradius;
- Het is willen, maar niet mee kunnen met het tempo van de maatschappij/ aan de zijlijn staan;
- Het is een druk voelen uit die maatschappij je te moeten bewijzen en beter te worden. Dingen doen en voor jezelf opkomen/vechten op het moment dat je je de minste versie of helemaal niet jezelf voelt;
- Het is een financiële terugslag;
- Het is verwerken en rouwen om wat niet meer kan of is;
- Het is loslaten, accepteren en in het reine komen met jezelf;
- Het is ‘gesloten wegens interne werkzaamheden’, veel rust nodig hebben en afleiding zoeken zonder jezelf te overbelasten;
- Het is steeds opnieuw een balans zoeken; grenzen verkennen, (leren) aangeven en verleggen op meerdere niveaus;
- Het is continu afwegingen en keuzes maken over waar je je energie aan uitgeeft;
- Het is moeite hebben je sociale contacten bij te houden;
- Het is hulp (leren) vragen.
- Het is omgaan met reacties uit je omgeving;
- Het is (over)moedig worden en de deksel op je neus krijgen;
- Het is vallen en opkrabbelen;
- Het is opnieuw leren vertrouwen;
Alles bij elkaar is het jezelf helemaal opnieuw uitvinden; een complexe zoektocht naar wat je nodig hebt om wel of beter te kunnen functioneren en van daaruit verder groeien. Het is een 24-uurs taak en vergt veel tijd, energie, doorzettingsvermogen en een lichaam in top conditie.
Kortom…
Niks vakantie; het is regelrechte TOPSPORT!
Marije E.
Beeld 'Gymp' uit archief van mijn moeder. Dankjewel mam voor het bewaren en fotograferen van mijn kindertekening. X
Topsport. Zo’n idee kreeg ik al een beetje. En jij bent zo’n topsporter! Respect voor jou lieve Marije!!
Wat lief. Dankjewel Jan, heel belangrijk zulke bemoedigingen!
Goed gedaan, het is voor veel mensen een hele opgave om dit te zien. Hoe een abnormale situatie voor hun is de nieuwe ‘normaal’ voor arbeids ongeschikte mensen.
Goed uitgelegd en ik hoop dat mensen meer begrip kunnen opbrengen voor een ieder in deze situatie geplaatst.
Want het is niet jouw keus om arbeids ongeschikt te zijn.
Ga zo verder, ik ben trots op je.
Zo is het. Dankjewel voor je ontzettend lieve woorden pap!! X
Mooie tekening, die viel me gelijk op en ontroerde me.
Je tekst gaf me veel herkenning, mijn verhaal is anders maar de uitkomst ongeveer hetzelfde, thuis komen te zitten en gaan kiezen met doen “wat wel kan”. En het blijft opletten, dat ik niet te ver ga. Fijn om te lezen.
Alleen bij het filmpje moest ik even lachen want, ik bekeek dit op de ipad en dan zie je bij “omgeving” de “afleiding” uitgegumd. Dacht ik even van hup uit! Maar ook heel mooi en kan ik ook gebruiken in mijn werk.
Dankjewel, Marije
Oh wat mooi!
Haha, uitgegumd? Had ik niet gezien…ik heb ook geen iPad ;).
Dankjewel voor je openheid Mariska! Heel waardevol.
Lieve Marije, wat een krachtige tekst! Volgens mij is dit een super groot hart onder de riem voor alle mensen die, om wat voor reden dan ook, noodgedwongen thuis zitten en minder kunnen dan ze zouden willen. Ook kweek je meer begrip bij de mensen die wel mee hollen in de maatschappij. Even goed stilstaan bij elkaar. Mooi stukje!!
Och ja,… dat heb je echt heel mooi gezegd! Laten we het hopen 🙂
Dankjewel lieve Kula!!