In de voorbereidingsfase van mijn blog schreef ik het volgende stukje over ‘het nieuws’:
“Gisteren werd ik, na wekenlang gemiste oproepen, weer gebeld door een landelijk dagblad waar ik ooit eens een abonnement afgenomen had. Ik kreeg een aanbieding voor een paar weken in de decembermaand.
Mijn eerste impuls? ‘Ah nee… niet weer zo’n telemarketeer’. Daar zat ik écht niet op te wachten. Ik had toch het ‘bel-me-niet-register’ aan gezet?
Ik reageerde dus al snel, maar vriendelijk met; ‘Nee bedankt, ik heb geen energie voor de krant op dit moment.’ Die werkt meestal wel en nu dus ook, maar niet helemaal…
‘Ok’, zei de man aan de andere kant, ‘maar hoe volgt u dán het nieuws?’
‘Niet’ zei ik, vastbesloten en zo opgewekt mogelijk. Oeh, dat voelde goed. Wat was ik tevreden over dat antwoord. Gewoon zoals het is, maar de sfeer sloeg om…
‘Ok, dan wil ik u nog wijzen op het ‘bel-me-niet-register’ bla bla bla….goedendag’ zei hij kortaf en de verbinding werd verbroken.
Hè? Pfff… nou, de beste man was duidelijk geïrriteerd, maar waarom? Was hij chagrijnig dat hij geen abonnement had verkocht of was hij geïrriteerd over mijn antwoord dat ik het nieuws gewoon níet actief volg? Voelde hij zich niet serieus genomen of vond hij mij dom? Ik meende het toch écht; waarom zou ik het nieuws wél volgen?
Eerlijk gezegd doe ik dat al jaren niet meer en dat bevalt me goed, want; los van het feit dat lezen en beeldschermactiviteiten een hele zware belasting voor mij vormen, vind ik het nieuws op TV gekleurd en zendt het, voor mijn gevoel, één en al angst en depressie uit. Ik kan er niet tegen. Bij het zien van zoveel ellende, want dat is het overgrote deel, voel ik me machteloos en krijg ik het gevoel dat het niets uitmaakt wat ik doe, dat het zinloos is. De wereld lijkt veel te groot voor mij alleen om een verschil te maken en ik voel me bijna slachtoffer. Helemaal niet goed voor me.
Ik vraag me ook oprecht af welke boodschap ze willen overbrengen, of is het pure sensatie?
Veel liever steek ik mijn energie in het nieuws uit mijn eigen leefomgeving; bijv. hoe het met de mensen om mij heen gaat of ik werp eens een blik in het regionaal dagblad. Verder hoor ik zo nu en dan ’s ochtends het nieuws op de radio en krijg ik dingen mee van de mensen die ik gedurende de dag tegenkom. Meer dan genoeg nieuws wat mij betreft.
Ik zou wel voor een journaal zijn met inspirerende en positieve berichten, dan zou de wereld er volgens mij heel anders uit zien.“
Tja en zo zie ik het eigenlijk nog steeds wel; zelfs nu in deze tijd of misschien wel juist in deze tijd…
Corona tijd
Het eerste Corona nieuws bereikte mij dus in gesprek met mijn buurvrouw en vervolgens via vele anderen toen de eerste besmettingen in Nederland opdoken. De eerste persconferenties miste ik, maar ook die werden al snel onder de aandacht gebracht zodat ik in korte tijd helemaal op de hoogte was. Nederland lag, net als vele andere landen, stil en er veranderde van alles voor iedereen.
Ik keek nog steeds geen nieuws, want ik was niet van plan mij te laten indoctrineren. Dat lukte redelijk; ‘dit is hoe het is en zo gaan we het doen’ dacht ik. Toch begon er een kennishonger in mij omhoog te komen. Ik begon, gericht, filmpjes op YouTube te kijken en artikelen te lezen. Er kwam van alles voorbij inclusief nepnieuws, complottheorieën en de kerk die het een straf van God vond.
Sjonge…
Zelf had ik steeds een heel sterk gevoel dat dit misschien juist wel een zegen is en precies wat de wereld nu nodig heeft. Begrijp me goed, ik wil de ernstige gevolgen die het Coronavirus voor iedereen heeft absoluut niet bagatelliseren, maar er zitten toch ook hele positieve bijwerkingen aan dit virus.
‘Zonder chaos geen verandering.’
Auteur onbekend
Persoonlijk vind ik de rust die overal heerst(e) heerlijk en ik ben niet de enige. Vanuit Wuhan in China was de natuur bezig zich in rap tempo te herstellen omdat wij mensen minder actief zijn; de lucht werd schoner, vogeltjes hoorbaar en in India schijnen er kudden herten over de eens overvolle dampende kruispunten te hebben gelopen.
In een heel groot deel van de wereld komen mensen tegelijk, gedwongen tot stilstand en ineens zitten we ook allemaal in hetzelfde schuitje. Ineens ervaren we allemaal angst en onzekerheid, ziekte en een zeer beperkte bewegingsvrijheid, waardoor er ook
op grote schaal ruimte is om te reflecteren; hoe willen en kunnen wij nu eigenlijk leven met elkaar?
We houden anderhalve meter afstand en missen fysiek contact, maar daarmee wordt wel onze persoonlijke ruimte weer in ere hersteld en er is meer sociale controle en saamhorigheid dan ik ooit in mijn leven heb ervaren; we richten ons op de mensen en hulpbehoevenden in onze eigen omgeving, we zien elkaar, luisteren, zorgen voor humor, genieten van eenvoudige dingen en bieden hulp als daar ruimte voor is.
Dat is toch eigenlijk waar het in het leven allemaal om draait?! Liefde uitdragen, verbinden, plezier maken en genieten…eerst in je eigen omgeving! Dat is wat helpt en helend is; ook voor de rest van de wereld. Als iedereen dát nou doet, maken we met elkaar het verschil!
Er zijn mensen ziek, het land is ziek, de wereld is ziek …. en we kunnen allemaal iets doen! Altijd! Wij zijn één.
Take care!
Heel veel liefs,
Marije E.
P.S. wil je niets van mijn publicaties missen? Meld je dan hier aan voor een update per mail ;)).
Illustraties:
Tekening ‘Omhelzing’ by ME, 2005
Tekeningen ‘Oog’ en ‘Oor’ by ME, 2020
Aquarel ‘Roos’ by ME, 1997
Lieve Marije, er zijn zeker goede kanten aan het tot stilstand komen van de wereld. Fijn dat jij dat ziet. Ik zie het ook wel maar mis toch nog veel meer het concertleven, de contacten en het gewoon met vrienden in elkaars fysieke ruimte verkeren.
Maar het is zoals je zegt: liefde uitdragen, elkaar helpen waar mogelijk en proberen te genieten. Bedankt voor deze positieve blog en je mooie tekeningen!
Ja, dat snap ik heel goed maar dit blijft niet zo lieve Jan; daar ben ik van overtuigd.
Wat een prachtig stuk Marije! Heel herkenbaar ook. Ik volgde ook nooit het nieuws maar bleef toch altijd wonderbaarlijk op de hoogte. Sinds de corona crisis echter kijk ik weer iedere dag naar het journaal. Helemaal niet goed voor me. Jouw tekst maakt mij hiervan bewust en het wordt tijd om weer wat meer te freewheelen wat dat betreft. Door dit stuk kan ik opeens weer goed voelen hoe vrij en ontspannen dat was.
Oh wat mooi! Super fijn om te horen. Lekker freewheelen inderdaad. Dankjewel voor je bijdrage Bernadette!
Fijn te lezen dat er meer zijn op deze wereld, die de goede kanten kunnen en willen zien van Corona en dat ook nog in het juiste perspectief weet te plaatsen. Top!
Dankjewel Yvon! Laten we daar ook maar vooral op blijven vertrouwen…dat er meer zijn.